مهدی فرجی
بگذار در قشنگ ترین اشتباه من
آتش بگیرد از تو دل سر به راه من
چشمم نسیم می شود آنقدر می وزد
تا روسریت حل بشود در نگاه من
آن وقت در رگم بشتابد طپش کند
تا وقت مرگ موی تو؛ خون سیاه من
برعکس آخر همۀ قصه های تلخ
شاید شبی به چنگ من افتاد ماه من
روزی مگر خود تو دچارم نکرده ای؟
از چاله در بیا که بیفتی به چاه من
داغ مرا به دوش بکش سال های سال
ای شانه هات مُهر شده با گناه من
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
