مهدی فرجی
لباس تازه ات را این درخت کهنه بر تن کرد
جوان شد بار دیگر قصد از نو میوه دادن کرد
من از نسل کویرم تشنه بودم سال ها بی آب
ببین جریانت ای بانوی کوهستان چه با من کرد
تو پاییز آمدی اینجا زمستان بود گل دادی
بهار اما تو را آمادۀ از شاخه چیدن کرد
برایت حرف دارم پس برایم حرف خواهی داشت
شب شعر دل انگیزی ست باید شمع روشن کرد
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید:
