گیسوانش را نسیم آرام می بافد
برکه پیش روی او آیینه می گیرد
زیر پایش قالی سبز بهاران گسترانده دشت
بر سرش مهتاب، شبها نقره می پاشد
پای برجا، این درخت آرزوی ماست
در کنار برکۀ امید
نام زیبایش:
درخت بید.
برچسب:
،
بازدید:
+ نوشته شده:
۷ اسفند ۱۳۹۸ساعت:
۰۶:۲۶:۴۷ توسط:ابوالقاسم کریمی موضوع:
نظرات (0)
